Blogs

De laatste aflevering van het Rotterdam Project op televisie is inmiddels geweest. Presentator Beau van Erven Dorens volgt en helpt vijf daklozen in het weer op de rit krijgen van hun leven.

Beau van Erven Dorens als meestercoach….

Voor mij is dat een reden om de televisie aan te zetten. Want ik zie niet alleen prachtige beelden van Rotterdam, de stad waar ik van hou, maar ik zie ook een meestercoach aan het werk. Fascinerend en inspirerend om te zien hoe Beau mensen die verstrikt geraakt zijn in hun leven, weer koers laat vatten. Onmacht, hoop, verwachtingen, teleurstellingen en de moeilijkste momenten vlak vóór de oplossing; het zit er allemaal in. Zelfs burgemeester Aboutaleb laat zien dat hij door Beau nieuwe inzichten heeft en doet daar vervolgens ook iets mee. Een geweldige bijvangst.

Traditionele hulpverlening niet altijd zinnig

Het laat ook zien hoe zinloos begeleiding is als die begeleiding eigenlijk een lopende bandproduct is. De hulpverlener, die op de klok ziet hoe ver het gesprek is en volgens een vast schema het gesprek voert in therapeutenjargon, brrrr. Beau en zijn team doen daar niet aan. Meestercoaches zijn het.

Ik zit al heel lang in het coachvak, volg de trends en de ontwikkelingen op dit gebied en match coaches met mensen die wat richting in hun leven kunnen gebruiken.Er zijn heel veel coaches, maar meestercoaches zijn dun bezaaid. Waarom ik vind dat meestercoaches anders zijn? Zomaar een paar redenen:

Wat maakt een coach een meestercoach

Een meestercoach neemt verantwoordelijkheid. Een coachrelatie zou je kunnen zien als een tijdelijke intensieve vriendschap. Verantwoordelijk zijn voor zo’n speciale tijdelijke vriendschap is wat meestercoaches doen. Precies daarom kun je als coach niet iedereen coachen. Je kunt nou eenmaal niet met iedereen vrienden zijn. Hij verstaat de de kunst van timing; weet wanneer je niets moet doen. En durft dat ook, niets doen. Hij kan vertragen zodat hij of zij echt begrijpt wat er gebeurt. Hij kan bijzondere gesprekken voeren door het gesprek niet te laten passen in een voorgeschreven structuur. Zodat diepgang een kans krijgt in plaats van verloren gaat. Hij kan ‘getrapt’communiceren; praten, luisteren en de ander zelf op zoek laten gaan naar oplossingen. Hij staat bij voorkeur niet voor het voetlicht, neemt nooit de binnenbocht, is niet afhankelijk van de goedkeuring van anderen en gelooft in degene die hij coacht.

Kom er maar eens om…..